Keratoliza Dziobata

Keratoliza dziobata zazwyczaj dotyczy mężczyzn wykonujących ciężkie prace fizyczne, co wiąże się ze wzmożonym poceniem stóp, a także długotrwałą okluzją w obuwiu. Predysponuje to do rozwoju flory bakteryjnej – najczęściej maczugowców, a rzadziej innych bakterii o właściwościach keratolitycznych.

"Stopa ściśnięta w obuwiu, będącym barierą utrudniającą parowanie, przy zwiększeniu wilgotności skóry narażona jest na rozwój drobnoustrojów i grzybów chorobotwórczych. Syntetyczne materiały, z których wykonywane jest obuwie i skarpety, pogarszają niekorzystny dla higieny stopy mikroklimat.

Swą nazwę zawdzięcza charakterystycznemu obrazowi klinicznemu pod postacią dołeczkowatych ubytków warstwy rogowej w obrębie skóry stóp, wywo- łanych najczęściej przez wilgoć i nadmierny wzrost bakterii.

Schorzenie objawia się licznymi, drobnymi zagłębieniami w obrębie skóry, które często mogą ulegać przebarwieniu Zmiany dotyczą przede wszystkim miejsc największego ucisku związanego z ciężarem ciała – zazwyczaj śródstopia i pięty  oraz okolic opuszek palców i bocznych powierzchni stóp . Zazwyczaj pojawiają się początkowo w obrębie paluchów, rozprzestrzeniając się na pozostałe okolice stopy, zwykle symetrycznie. Białawe ogniska keratolizy rozwijają się na obrzękowym, rumieniowym podłożu [10]. Drobne wgłębienia (typowo o średnicy 1-3 mm) mogą zlewać się, tworząc większe nadżerki, czasem szczeliny i kraterowate zagłębienia . Bardzo często dochodzi do nasilenia zmian skórnych pod wpływem moczenia w wodzie (zwykle powyżej 10 minut).

W leczeniu keratolizy dziobatej stosuje się przede wszystkim preparaty osuszające oraz odkażające. Najważniejsza jest jednak profilaktyka mająca na celu zmniejszenie pocenia oraz ucisku mechanicznego."

GRAŻYNA KAMIŃSKA-WINCIOREK, RADOSŁAW ŚPIEWAK Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum, Kraków, Zakład Dermatologii Doświadczalnej i Kosmetologii, Wydział Farmaceutyczny, kierownik: dr hab. med. R. Śpiewak